Τί είναι η κήλη των αθλητών;
Οι βουβωνοκήλες είναι οι κήλες που αναπτύσσονται στη βουβωνική περιοχή και αποτελούν το 75-85% του συνόλου των κηλών. Η πιθανότητα ανάπτυξης βουβωνοκήλης ενός άνδρα κατά τη διάρκεια της ζωής του είναι 27%, ενώ μίας γυναίκας περίπου 3%.Οι βουβωνοκήλες διακρίνονται σε ευθείες και σε λοξές αναλόγως της πορείας και της θέσης του σάκου σε σχέση με τα ανατομικά στοιχεία της περιοχής. Διακρίνονται επίσης, όπως όλες οι κήλες, σε απλές ή ανατασσόμενες όταν το περιεχόμενο μπορεί να επιστρέψει στην κοιλιά, σε μη ανατασσόμενες οι οποίες προβάλουν μόνιμα, σε αποφραγμένες όταν περιέχουν έντερο που έχει αποφραχθεί, και τέλος σε περιεσφιγμένες δηλαδή είναι μη ανατασσόμενες κήλες στις οποίες αιμάτωση του περιεχόμενου οργάνου έχει επηρεαστεί.
Τα συμπτώματα με τα οποία εμφανίζεται η βουβωνοκήλη και τα οποία οδηγούν συνήθως τον άρρωστο στο γιατρό είναι η εμφάνιση διόγκωσης στην περιοχή (η οποία μπορεί να είναι μόνιμη ή διαλείπουσα) και το άλγος. Στα αρχικά στάδια της κήλης τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια και το άλγος να εμφανίζεται μόνο όταν αυξάνεται η ενδοκοιλιακή πίεση, όπως κατά την άρση βάρους ή τη δυσκοιλιότητα. Σε ορισμένες περιπτώσεις το αρχικό σύμπτωμα είναι ένας ξαφνικός πόνος κατά τη διάρκεια έντονης σωματικής προσπάθειας.
Η κήλη των αθλητών ή σύνδρομο κοιλιακών ή σύνδρομο Gilmore (από το όνομα του Jerry Gilmore που το αναγνώρισε το 1980) είναι μία διαταραχή που εμφανίζεται στη βουβωνική χώρα και αφορά αθλητές και ασκούμενους. Οι τραυματισμοί της μηροβουβωνικής περιοχής αφορούν το 2-5% των αθλητικών κακώσεων και συνήθως συνίστανται σε καταπονήσεις των προσαγωγών, την κήλη των αθλητών, τη ρήξη οπισθίου τοιχώματος του βουβωνικού τόνου, τη θυλακίτιδα του λαγονοψοϊτη, σε κατάγματα των οστών της περιοχής, συμπίεση νεύρων και ιδίως του θυρεοειδούς, και το σύνδρομο “snapping hip”.
Το σύνδρομο αυτό χαρακτηρίζεται από έντονο χρόνιο πόνο στη βουβωνική περιοχή στους αθλητές, και συνήθως ανευρίσκεται διατεταμένο το έσω βουβωνικό στόμιο ή χαλάρωση του οπισθίου τοιχώματος. Παρά το γεγονός ότι σε ένα ποσοστό περίπου 30% των περιπτώσεων η διάγνωση δεν μπορεί να τεθεί με ακρίβεια και παρότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα ευρήματα στις απεικονιστικές εξετάσεις οι αθλητές υποφέρουν και επηρεάζεται η συνολική τους απόδοση. Ο όρος “κήλη” έχει παραμείνει διότι η χειρουργική αποκατάσταση είναι παρόμοια με εκείνη των βουβωνοκηλών.
Γιατί χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για την Κήλη των Αθλητών;
Η χειρουργική παρέμβαση είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση του κινδύνου περίσφιξης και του άλγους (πόνου).Η περίσφιξη δηλαδή η συστροφή του οργάνου που περιέχεται στην κήλη είναι βαριά κατάσταση γιατί μπορεί να οδηγήσει σε νέκρωση του οργάνου, με συνέπεια να δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα, με πιο γνωστό τη νέκρωση του εντέρου και την περιτονίτιδα. Αυτές είναι επικίνδυνες καταστάσεις που απαιτούν άμεση χειρουργική παρέμβαση και συνοδεύονται από πολλές και σοβαρές επιπλοκές και μεγάλη νοσηρότητα. Η αμέλεια ή η υποεκτίμηση αυτών των καταστάσεων μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα, ενώ αντίθετα η ευαισθητοποίηση σε συνδυασμό με την έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση βοηθούν σίγουρα στη άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
‘Οσον αφορά τη χειρουργική προσέγγιση της θέματος συμφωνούν όλοι ότι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, η αποτελεσματικότερη διόρθωση μίας βουβωνοκήλης στηρίζεται στη σωστή τοποθέτηση ενός συνθετικού εμβαλώματος ή πιο απλά πλέγματος. Ενός δηλαδή συνθετικού υλικού, το οποίο είτε καθηλώνεται με λίγα ράμματα είτε απλά τοποθετείται και σταθεροποιείται στη σωστή θέση.
Με τον τρόπο αυτό αφενός μεν επιτυγχάνεται η αποτελεσματική αποκατάσταση της κήλης, αφετέρου δε μειώνεται η ταλαιπωρία του ασθενούς. Οι ιδιότητες που κάνουν μία συνθετική πρώτη ύλη κατάλληλη για προσθετική χρήση είναι οι ακόλουθες: Να μην αλλοιώνεται από τα υγρά των ιστών, να είναι χημικά αδρανής, να μην προκαλεί φλεγμονή η αντίδραση ξένου σώματος, να μην προκαλεί αλλεργία η υπερευαισθησία, να έχει μηχανική αντοχή, να είναι αποστειρώσιμη, και τέλος να είναι σε μορφή πλέγματος, η οποία είναι καλύτερα ανεκτή σε μολυσμένο περιβάλλον και τελικά ενσωματώνεται στο κοιλιακό τοίχωμα λόγω της ανάπτυξης συνδετικού ιστού στα διάκενα. Συγκεκριμένα, με το πλέγμα καλύπτεται το έλλειμμα και ισχυροποιείται η περιοχή της κήλης, ενώ μειώνεται και σχεδόν εξαλείφεται ο κίνδυνος υποτροπής.
Λαπαροσκοπική ή ανοικτή αποκατάσταση;
Η αποκατάσταση για την Κήλη των Αθλητών μπορεί να γίνει είτε ανοικτά με μία κλασσική τομή ή λαπαροσκοπικά με εξωπεριτοναϊκή ή διαπεριτοναϊκή προσπέλαση, με εξίσου καλά αποτελέσματα. Σε ασθενείς η οποία εργάζονται σκληρά, σηκώνουν βάρη ή σε αθλητές η ενίσχυση των ανατομικών δομών έχει πολύ μεγάλη σημασία και γιαυτό το λόγο προτείνουμε την τεχνική sandwich (σάντουιτς) ώστε μετά την αποθεραπεία να έχει επιτευχθεί ο μέγιστος δυνατό βαθμός σωστής αποκατάστασης και ενίσχυσης των κοιλιακών τοιχωμάτων της περιοχής και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να λάβει ο ασθενής γενική αναισθησία, καθώς η επέμβαση μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τοπική αναισθησία ή σε συνδυασμό με μέθη.
Τεχνική Σάντουιτς
Στην επέμβαση αυτή χρησιμοποιείται ένα ειδικά σχεδιασμένο πλέγμα, όπως αυτό που φαίνεται στη φώτο, με το οποίο επιτυγχάνεται η ενίσχυση των κοιλιακών τοιχωμάτων σε 2 στρώματα, ενώ το πλέγμα επειδή τοποθετείται σε 2 επίπεδα προσαρμόζεται καλύτερα και σταθερότερα. Αποτέλεσμα αυτού είναι η εκμηδένιση των υποτροπών και η καλύτερη από όλες τις μεθόδους ενίσχυση των τοιχωμάτων. Η τομή για την αποκατάσταση της κήλης είναι μικρή, δεν καταλείπει σημαντική ουλή και η επέμβαση μπορεί να γίνει είτε με γενική αναισθησία, είτε με ραχιαία είτε με τοπική. Πιστεύουμε ότι η αποκατάσταση της βουβωνοκήλης με τοποθέτηση πλέγματος υπό τοπική αναισθησία είναι η καλύτερη μέθοδος, επειδή είναι εύκολη, ασφαλής, φτηνή, ο ασθενής επιστρέφει την ίδια ημέρα στο σπίτι του, έχει καλά αποτελέσματα, ενώ αποφεύγεται και η διαδικασία της γενικής αναισθησίας.Μεγάλη σημασία στη μέθοδο αυτή η οποία προτιμάται από μεγάλα κέντρα του εξωτερικού, έχει η καλή γνώση της ανατομίας και η σωστή διενέργεια τοπικής αναισθησίας. Για μεγαλύτερες και πιο παραμελημένες κήλες η επέμβαση μπορεί να γίνει με ραχιαία αναισθησία. Με τον τρόπο αυτό ο ασθενής χειρουργείται χωρίς μεγάλο κόπο και κόστος και επιστρέφει το βράδυ σπίτι του έχοντας αντιμετωπίσει εύκολα και αποτελεσματικά ένα συχνό πρόβλημα, που μπορεί όμως να τον οδηγήσει σε περιπέτειες.
Μπορεί να γίνει λαπαροσκοπικά;
Η αποκατάσταση της βουβωνοκήλης μπορεί να γίνει και λαπαροσκοπικά διαμέσου 3 μικρών τομών από τις οποίες ο χειρουργός εισάγει εργαλεία (trocars). Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται είναι το λαπαροσκόπιο, το οποίο είναι μια τηλεσκοπική κάμεραπου προσφέρει καθαρή και μεγεθυμένη εικόνα των εσωτερικών οργάνων, και οι ειδικά σχεδιασμένες λαβίδες εργασίας. Ο χειρουργός χειρίζεται τα εργαλεία παρακολουθώντας την οθόνη.
Οπως και στην ανοικτή τεχνική ανατάσσεται ο σάκος της κήλης στην κοιλιά και στη συνέχεια και εδώ τοποθετείται πλέγμα, το οποίο καθηλώνεται με ειδικά κλιπς. Στην περίπτωση αυτή η επέμβαση γίνεται αντίθετα από την ανοικτή μέθοδο, δηλαδή από μέσα προς τα έξω. Η επέμβαση όμως γίνεται με γενική αναισθησία διότι η κοιλιά πρέπει να φουσκώσει με άεριο για να δημιουργεί ο κατάλληλος χώρος εργασίας. Σε κάποιες περιπτώσεις, μια χειρουργική επέμβαση μπορεί να ξεκινήσει λαπαροσκοπικά και στη συνέχεια να μετατραπεί σε «ανοικτή».
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής μεθόδου;
Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης παρουσιάζει τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής.
- Λιγότερο πόνο για τον ασθενή μετά την χειρουργική επέμβαση.
- Γρηγορότερη αποκατάσταση.
- Αμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες .
- Μικρότερο κίνδυνο περιεγχειρητικής λοίμωξης.
- Επιτρέπεται ο έλεγχος ολόκληρης της κοιλίας.