Ygeiaevexia.gr, 1 Αυγούστου 2015
Αναδημοσίευση από το Περιοδικό Υγεία Ευεξία, τεύχος Αυγούστου-Σεπτεμβρίου
Πως θα καταλάβουμε το πρόβλημα;
Ο ασθενής με θερμική εξάντληση παρουσιάζει ναυτία, εμετό, κεφαλαλγία, ζάλη, αδυναμία, ταχυκαρδία, ορθοστατική υπόταση.
Η θερμοκρασία του σώματος είναι συνήθως φυσιολογική ή ελαφρώς αυξημένη. Μπορεί να υπάρχουν και σημεία αφυδάτωσης. Αντίθετα, ο ασθενής που έχει υποστεί θερμοπληξία παρουσιάζει μία πιο σοβαρή κατάσταση.
Τα κύρια ευρήματα είναι η θερμοκρασία μεγαλύτερη από 40ο C, δέρμα ζεστό, ξηρό και ερυθρό (στην κλασσική θερμοπληξία) ή παρουσία άφθονης εφίδρωσης (κυρίως στην θερμοπληξία που σχετίζεται με σωματική άσκηση), διαταραχές του επιπέδου συνείδησης που μπορεί να είναι ήπιες ή να φθάνουν σε παραλήρημα ή και κώμα, σπασμούς (ιδιαίτερα κατά τη διαδικασία μείωσης θερμοκρασίας του σώματος), ταχυκαρδία, υπόταση, και πιο σπάνιο υπογλυκαιμία (σπάνια).
Αντιμετώπιση – Θεραπεία
Βασικός στόχος στην αντιμετώπιση του ασθενούς με θερμοπληξία είναι η άμεση μείωση της θερμοκρασίας του σώματος, και η υποστήριξη των ζωτικών λειτουργιών.
Πρέπει να μεταφέρουμε γρήγορα τον ασθενή σε δροσερό μέρος, να του αφαιρέσουμε τα ρούχα, να το0ν βάλουμε σε θέση ανάνηψης, εάν δεν έχει αισθήσεις (στο πλάι δηλαδή για την περίπτωση εμετού), να του χορηγούμε υγρά (μόνο εάν ο ασθενής έχει τις αισθήσεις του), και να εφαρμόσουμε τις γνώστες μεθόδους μείωσης της θερμοκρασίας του σώματος. Δηλαδή τοποθέτηση ψυχρών επιθεμάτων στο λαιμό, τις μασχάλες και τη βουβωνική χώρα, ψεκασμό του ασθενούς με νερό θερμοκρασίας 25-30ο C και τοποθέτησή του κοντά σε ανεμιστήρα.
Η εμβύθιση του ασθενούς σε πολύ ψυχρό νερό αντενδείκνυται, γιατί με τον τρόπο αυτό προκαλείται αγγειοσύσταση και ρίγος, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της ενδογενούς παραγωγής θερμότητας. Τέλος, ο ασθενής πρέπει να μεταφερθεί το συντομότερο δυνατό το νοσοκομείο για λεπτομερή έλεγχο και περαιτέρω αντιμετώπιση.